Και να που μένω πάλι μόνη
κι απέναντί μου εσύ, σκιά,
η ανάσα σου να με παγώνει,
το χάδι σου να με πονά.
Το ξέρω, όλα είν’ ένα ψέμα
ένα όνειρο απατηλό,
μα, χωρίς εσένα,
εγώ, να ζήσω, δεν μπορώ,
εγώ, να ζήσω, δεν μπορώ.
Και να που, εδώ, όλα τελειώνουν
όπως αρχίσαν, ξαφνικά,
σκοτάδια με περικυκλώνουν
κι όλα τα φώτα είναι σβηστά.
Το ξέρω, όλα είν’ ένα ψέμα
ένα όνειρο απατηλό,
μα, χωρίς εσένα,
εγώ, να ζήσω, δεν μπορώ,
εγώ, να ζήσω, δεν μπορώ.