Umudunu ekmiş yarını bekler
Gözünde damlalar hayalini pisler
Bu suret benim değil der hayat taktı maskemi
Eli silahlı bu katiller haram etti gülmeyi
Ya doğmadan ölmek ya yarına varmak
Ya da savaşlar ortasında savunmasız çocuk olmak...
Hangisi kâr cevap verin şu ufaklığa
Henüz 1 yaşında ışık tutun karanlığına
Aydınlığa kanat çırpan beyaz bi güvercinin
Körler aleminde dağladılar gözlerini
Umulmadık savaşlar ortasında kaldı umut
Masum diye gözetmeden yok ettiler düşlerini
Yüzündeki matemini göz yaşıyla silen çocuk
Boş yere bekleme adresi yok yarınların
Reva görüldü ölüm soğuk bir yatakta
Hiç tereddüt etme hadi tükür yüzüne insanlığın.
İnandı çocuklar,avundu çocuklar
Güzel günler masallarda inanmayın çocuklar
İnsan olma erdeminden uzak bu adamlar
Ruhun Şad olsun be Nazım �Büyümez Ölü Çocuklar�
Hiroşimada öleli
Oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
Büyümez ölü çocuklar.
Savaş
Güneş doğmadan önce doğuda uyanır askerler
Simada aynı endişeyle cenkte ölümü bekler
Geceyi pervazında izleyen ufak bir yüz
Mermi ışıklarını havai fişek zanneder.
Bak bugün de analar ağlamış be pirim
Tek taraflı bir gemi dönmez askerler birim
Kapaklar açıldığında şans sizinle olsun
Biz dua ederiz candan yeter ki bunu bilin
Neden çocukları ceset torbalarına tıktınız
Onlar yaramazdı da ondan mı bıktınız
Yarının ki umutlarını alimlerini çaldınız
Güneş Doğuda doğmaz artık farkında mısınız ?
Şimdi güler yüzler görmek zor Şırnakta
Şimdi güler yüzler görmek zor Hakkaride
Şimdi güler yüzler görmek zor Filistinde
Şimdi hep gülen yüzler neden Batıda