Ας ήτανε να χτύπαγε
στην πόρτα κάποια νύχτα
κι ας ήταν όταν έφευγε
σκληρή η καληνύχτα.
Να ένιωθα από πόθο
την καρδιά να φτερουγίζει
κι ας έμενε μια ανάμνηση πικρή
να με τσακίζει.
Άλλη μια φορά, άλλη μια φορά
να νιώσω ότι ζω και ανασαίνω.
Άλλη μια φορά, άλλη μια φορά
να φεύγεις και να νιώσω πως πεθαίνω.
Ας ήτανε να ξύπναγα
και να `σουν στο πλευρό μου
κι ας ήταν να μη σ’ έβλεπα
ξανά στο όνειρο μου.
Να άφηνες στο σώμα μου
γραμμές από σημάδια
να τα `χω για παρέα μου
τα άδεια μου τα βράδια.
Άλλη μια φορά, άλλη μια φορά
να νιώσω ότι ζω και ανασαίνω.
Άλλη μια φορά, άλλη μια φορά
να φεύγεις και να νιώσω πως πεθαίνω.