"De laffe man denkt immer te leven,
als hij zich voor de strijd hoedt;
maar de ouderdom geeft hem geen vrede,
ook als hem de speren die geven."
Een koude ochtend in het hoge Noorden
Duizenden zwaarden en speren reflecteren
Het weke licht van de vroege winterzon
Duizenden krijgers die slechts eer begeren
Klaar voor de kamp treedt onze leider naar voren
Hij heft een gewijde speer boven zijn hoofd
Werpt deze over de aanstormende vijand
Hun zielen nu onvoorwaardelijk aan Wodan beloofd
De strijd begint en bloed vloeit door het woud
Woeste krijgskreten richten zich tot de oorlogsgod
Onze zwaarden doorklieven de harten der vijand
Een bloedige, eervolle dood op het slagveld hun lot
Bloed voor Wodan
In de duistere schaduwen van het Noordse woud
Slaat een eenzame figuur het slagveld gade
Zijn oog ziet dat Zijn kinderen de zege behalen
Hun vijanden worden voer voor wormen en maden
De strijd is gestreden, de zege is behaald
De buit van wapens en schilden bijeengebracht
Vervolgens verbrand ter ere van onze oorlogsgod
Een verzengend vuur verlicht de vallende nacht
De weinige vijanden die nog in leven zijn
Worden zonder genade gehangen aan bomen
Vervolgens doorstroken met de gewijde speer
Spoedig zullen de dochters van Wodan komen