Verse 1:
Bu baharın son bulup kışın geri gelmesi.
çekti tabiat bugün insanlara perdesini.
üşüyorum antalya'nın yağmurundan tıkanmış
trafiğinde seni arıyorum bulamadım nerdesin…
görmekse mümkün değil buğulanmış camdan
ve kalbinde hala bana ait olan, can var
tek bi cümle kuramazsam bilki utancağımdan değil
karşında susuyorsam gözlerimden anla beni
bu şehir biraz garip kalp başına tonla deli
masallarda anlatılan aşıkların burda yeri
ruhum hapsoldu içinde bu hurda evin
benle yaşayamadığın yılları git birazda onla devir
ve biz söz verdik aşkımızda devrim
yapıcakken gittin bu sensizliğin devri
kemerburgaz soğuktur tak pembe atkı bereni
nasıl özlememiyimki giden aratıyorken geleni
istanbula gidiyorum helal et hakkını
diye otogardan msj atıp almıştın aklımı
benden yana üzerinde birazcık hak varsa eğer
merak etme canım ben helal ettim hakkımı
işte bu aşk hatrıdır hala kulağımda
aradığım zaman seni sesindeki tatlılık
eğer bir aşık gidene fazlasıyla taktıysa
ismini zikredince duyduğu acı farklıdır.
Verse 2:
ve sakın sevgilinden haberim yok sanma
duyduğumdan beri benim ellerimde kan var
takarmısın bilmiyorum sana küçük bir öğüt kızım
her iyi gördüğün insana fazlasıyla kanma
‘belki olur' dedin diye ben aylarca bekledim
asıl sorunda bu işte beni ne denli keklediğin
yanındaki insanla ne yaşarsan yaşa dostum
aşk: fırtınaya doğru sürüklenen teknedir
sevgiyi büyütüp yetiştirmek bir nesil
36 tane ayın bir günde bitmesi
ve buna ayıp denir her seferde kayıp benim
seni kaykırdım defalarca stüdyomda kayıt verip
bıktım artık seni rüyalarda görmekten
bekliyorum üzerimde aldığın o gömlekle
madem temiz kalplisin o şehre gideli
1 ay olmadan hayatını başkaşıyla bölmek ne
söylesene yokmu buna cevabın
gittin ve kalmadı gençliğimin devamı
sensizlik hariç ben kaderime razıyım
bu şarkı çalıyorken her aşığın vaazıyım
birbirimizi kaybettik gidiyorken pirince
benimle günahların mahşer günü dirilcek
herşeyi anladımda peki ona ne diceksin
birisiyle en çok ne kadar yakınlaştın diyince?