Başkasının sahip olduğu bi kalpte unut beni
al bu aşk şurubu canım şuurum yerinde değil
artık adının buğulu camlarımda yeri yok
inan ki yoruldum ve artık hiçbişeyin tadı yok
Sana yazılan onca şiiri onca insan duydu
ve sonra tonla dertli aşık sofrasında buldum
Zamanı durdur.Aşk ölüm hududu.Yinede
çekip giden yerine kalan kaybediyor ruhunu
Sen bu kalbe müebbet yemiş bi aşık
al bu ellerimde kalbin paramparça naaşı
üzülme bi gün oda buna alışır ve
zaman yokluğuna hürmetimden kırıştırıyor alnımı
Sonbahar kağıtlarıma seni ölümsüz kıldı
yoklugun adın yazılı duvarlarımı yıktı
-ve bıktım kader tüm dertleri yıktı omuzlarıma
seni yazdığım kağıtları bir çırpıda yırttım
nakarat
Sen bu kalbe müebbetli bi aşık yanında naaşım
Ölüm telaşı bu aşkınla yakınlaştı ,yokluğunla ağırlaştı
Hasretin,bu kalpte yara açtığında durup bi dakka huzurla vedalaştım
onu düşündüğün kadar düşenmek seni
cehennem ortasında kalbim bi buz kadar serin