Αστέρω απόψε τα βουνά
γιατί είναι βουρκωμένα;
Αστέρω τα ματάκια σου
γιατί είναι δακρυσμένα;
Αστέρω γιατί μ’ αρνήθηκες
και πας μακριά στα ξένα;
Αστέρω τα χειλάκια σου
γιατί είναι πικραμένα,
γιατί είν’ φαρμακωμένα;
Πες μου κι εγώ το βότανο
θα πάω να στο φέρω.
Να σου γιατρέψω την καρδιά
γλυκιά χρυσή μου Αστέρω.