Hüzünlü bir sonbahar günü
Kalabalıkta tek başınaydım
İçimde büyük bir fırtına
Aklımda bir tek sen vardın
Sokaktaki insanlara
Haykırmak geldi içimden
Sözcükler ağır ağır döküldü
Karıştı yağmurlara
Eski günlerdeki o ev nerede
Nerede o beyaz geceler
Kalbim senin olsun
Ne olur gitme hiçbir yere
Gitme
Gölgem kaybolurken gecenin
Matem rengi boşluğunda
Ve rüzgârlar seni anlatırken
Sesini duyar gibiydim inan
Kaldırımdaki izlerimizi
Yağmurlar siliyordu
Gece dönerken sabaha
Buluşma sona eriyordu