Hij leeft al maanden in de stad
Zonder doel, zonder geld
Zonder bed om te slapen
Een oude jas en een broek die niet past
En een schoen die hem knelt
En geen mens om te praten
Hij wilde weg tot elke prijs
Uit dat hels paradijs
Door de honger gedreven
Vanuit Banjul, via Tanger, parijs
Ondernam hij de reis
In de drang om te leven
Maar hij verschuilt zich overdag
Omdat ze hem overal verjagen
Hij is zo donker als de nacht
Waarin hij kan vervagen
Hij komt terugschijn in de nacht
In onze welvaartshof van Eden
Je ziet hem enkel als hij lacht
Maar daarvoor is geen reden
Een beetje warmte in het station
Dat vervangt nu de zon
Van het winterse Holland
En met een vent die hij nauwelijks kent
Gaat hij mee voor wat geld
Of hij slaapt in een kraakpand
Of hij in Gambia crepeert
Of in Holland probeert van het afval te leven
Hij is een mens zoals wij met gevoel
Met maar een enkel doel
En dat is overleven
Maar hij verschuilt zich overdag
Omdat ze hem overal verjagen
Hij is zo donker als de nacht
Waarin hij kan vervagen
Hij komt terugschijn in de nacht
In onze welvaartshof van Eden
Je ziet hem enkel als hij lacht
Maar daarvoor is geen reden
Maar hij verschuilt zich overdag
Omdat ze hem overal verjagen
Hij is zo donker als de nacht
Waarin hij kan vervagen
Hij komt terugschijn in de nacht
In onze welvaartshof van Eden
Je ziet hem enkel als hij lacht
Maar daarvoor is geen reden