Kıyamet yakın ateş yokmu yakın beni yakın gelir ölüm benim dudakların cehennemim sen nasıl bir şeysin kadın yıllardır eskimedin kendimi aramaktan yoruldum bulamıyorum eski beni bu hayatı ben istemedim bunu bana kim kurdu, bana iki yön var dediler şimdi hadi seç bul, iki dakika sakin durdum ve düşündüm biraz, istemediğim her bokun içinde buldum lan ben kendimi şimdi en çok üzülür benim annecim lütfen hayat kes dümeni ben bu dumanı üfleyip sanki her gece içince görür gibi olurum seni gözlerimi sana bu yüzden kanla servis ederim üzgünüm çok geç oldu saat seni ben geçiyor seni çok merak ediyolar hayal deyip geçiyorum hayat bu,yarın ben yaşarmıyım bilmiyorum adını gizli özne koydum kendimce geçiniyorum. nerden bilebilirdim ben gülüşlerin hep beni yakacağını söyleseydin baştan ben bilirdim kimden kaçacağımı nerden bilebilirdim ben gülüşlerin hep beni yakacağını söyleseydin baştan ben bilirdim kimden kaçacağımı Duman Perisi sakın sen aşk sanma vereni hayatımda birisi var ki aşktan da ötedir sen yanımda olmayınca hayatın yok bir önemi kalem kağıda yönelir ben üçünüze de köleyim kendimle konuştuğumu sanan var seninleyim anlatamıyorum kimseye diyolar ki delirdin yaşadığımı yaşamayan nereden bilebilir ki seni bile değiştiren istanbulu ben neyleyim Ordamısın hayatım hiç oraya geliyo mu sesim? peki bu tuttuğun kimin eli, kimin dizindesin? bana bir izin verin dumandan onu çizeyim duman perim hoşgeldin,gece boyunca bekledim, nasıl olur yeni biri yani doldu mu yerim? varsın olsun yeni biri hayalin zaten benim beni hayalimde bile aldattığını nerden bilebilirim ya da en azından öl de yattığın yeri bileyim. nerden bilebilirdim ben gülüşlerin hep beni yakacağını söyleseydin baştan ben bilirdim kimden kaçacağımı nerden bilebilirdim ben gülüşlerin hep beni yakacağını söyleseydin baştan ben bilirdim kimden kaçacağımı