Είναι ο καημός και η ντροπή
και όλα τα πικραμένα
και δραπετεύω στη σιωπή
που δεν ρωτούν για σένα.
Παίζω εκεί πέρα μοναχή
το σιωπηλό μου δράμα
κι σιγοντάρω τη βροχή
στο ήσυχο της κλάμα.
Κι ήμουν εγώ που έλεγα
ο έρωτας είναι ο θάνατος
δεν πρόσεξα τα σήματα,
τα στοπ και τα μηνύματα
αφύλαχτη καρδιά κίνδυνος θάνατος.
Νιώθω ακόμα τα φιλιά
να μου πονούν το στόμα
και δραπετεύω στα παλιά
κι εκεί υπάρχω ακόμα.
Και τριγυρνάω μοναχή
μες στα παλιά λημέρια.
κι έχω ομπρέλα τη βροχή
και γύρω βρέχει αστέρια.
Κι ήμουν εγώ που έλεγα
ο έρωτας είναι ο θάνατος
δεν πρόσεξα τα σήματα,
τα στοπ και τα μηνύματα
αφύλαχτη καρδιά κίνδυνος θάνατος.