Μέσα στση μάχης τη βουή και το θολόν αέρα
οι κουρασμένες αίστησες την Εμινέ του φέρα
και παίζει απού τη μια μεριά θανατερό παιγνίδι
κι απού την άλλη τ` όραμα γλυκιά χαρά του δίνει.
Απού τη μια πληγώνεται, γιατρεύετ `απ` την άλλη,
λαβώνεται με τα σπαθιά μα γιαίνει με τα κάλλη.
Απού τη μια ο θάνατος βαστά φωθιά στη χέρα
κι απού την άλλη με νερό τη σβήνει η θυγατέρα.