Μια και μιλάμε για τα χρόνια τα παλιά
χρόνια στάζει μαχαίρια του αντίο
εκεί που νιώθεις πως σε πνίγει το γιατί
ξημερώνει ένα πρωί, ναι θα φύγω
Τώρα που θέλω να γυρίσω
έχω πια χάσει τα σημάδια μου
εκεί που αγάπησα τη μάνα μου
εκεί που γνώρισα εκείνη
τώρα που θέλω να γυρίσω
ξεθωριασμένα τα φεγγάρια μου
πλημμυρισμένα τα αμπάρια μου
και το καράβι όλο κλίνει
Πόσο μπορείς να μου χαρίσεις λίγο φως
μη με ρωτάς όμως το πως, δεν το γνωρίζω
με τόσα λόγια έγινα ηθοποιός
θεατής φανατικός, χρώμα γκρίζο