Λιγόστεψαν οι φίλοι μας,
μάκρινε ο ουρανός μας,
στενέψαν πια τα όρια,
χαμήλωσε το φως μας.
Ένα τραγούδ ιμοναχά
μας έμεινε γι’ απαντοχή,
εκει στου νου μας τ’ ανοιχτά
που δεν λυγίζει η αντοχή.
Όνειρα για το τίποτα,
κουράγιο για κουράγιο,
καράβια αταξίδευτα,
μόνοι μας στο μουράγιο.
Ένα τραγούδι μοναχά...
Ορίζοντας ο απέναντι,
θέα από χαραμάδα,
με πίστωση και έναντι
ολόκληρη η Ελλάδα.
Ένα τραγούδι μοναχά...