Γυρνώ στο φως και γεύομαι
πως είναι να σε εχθρεύονται, μια φορά.
Ποιος πήρε πάλι να μ' αλείψει λάδι,
φωτιά να ρίξει; μια βραδιά.
Πάρε το γυαλί και ντύσου να σε βλέπουν οι εχθροί σου.
Τέτοιο βλέμμα, τέτοιο χάδι, μια φορά,
δεν υποχωρώ, δεν υποχωρώ.
Κι ότι μου 'χουνε προσφέρει
πίσω βλέπω να επιστρέφει, στα διπλά.
Κάθομαι να υπολογίσω
πόσα μου 'χουν ρίξει πίσω, μικρά καρφιά.
Πάρε το γυαλί και ντύσου να σε βλέπουν οι εχθροί σου.
Τέτοιο βλέμμα, τέτοιο χάδι, μια φορά,
δεν υποχωρώ, δεν υποχωρώ.
Κι ότι μου 'χουνε προσφέρει πίσω βλέπω να επιστρέφει
μια και δύο, να γυρνάει, στα διπλά.
μα δεν υποχωρώ, δεν υποχωρώ.