Είναι κάτι νύχτες που φωτίζουνε
στο σκοτάδι δυο κέρινα φτερά,
μια φωνή απ’ όνειρο κι ελπίζουνε
πως τα πάντα από ψηλά ξαναρχιναν.
Μη μ’ αφήσεις, σα σκια να μη χαθώ,
τα μαγια μη λύσεις, είναι ό,τι αληθινό,
έχω ζήσει αληθινό.
Μεγάλη νύχτα, στην αγκαλιά σου ας κοιμηθώ,
να μη σβήσουν όσα δεν τελειώσαν βράδια.
Ήλιε μη βγεις, κρύψου απ’ τον ουρανό,
δεν αντέχω της ημέρας τα σκοτάδια.
Είναι κάτι νύχτες που ανασταίνουμε
όσα μέσα μας κρατούσαμε βαθιά,
με πόνο κι αγάπη τα θεριεύουμε
και τα ρίχνουμε ξανά μες τη φωτιά.