Et weed enger, dat weià mer sick Johre. DŠ Jan hŠtt
och jetz sing Arbeit verlore. Hann ich doch jesaat:
Lang ess ussjemaht, dat die ir'ndwann, švver Naach,
zomaache un dat woor't dann. T'ess švverall su,
ir'ndwie dŠ Wahnsinn. "Weltweite Krise", tja, kŸnnt
jet draan sinn. Ech, ich weià nit, wodraan et litt, wer
et dann nu woor, wer die Kaar'n der Dreck kutschiert
hŠtt. Oh, Mann, wie lang glŠuvte mir dodraan, dat die
Chefetage do noch fŸr uns draan drieht! Wer weiÃ,
ahm Engk wšhr dat nit passiert, hŠtt sich unsereinsens fršh jenooch jewehrt.
Besser wšhr et schon, et mšht sich bloà ens wer
bemšhe. Besser wšhr et schon, wiesu jraad ich?
Ich hann zo dunn. Besser wšhr et schon, doch wat
ess hŸck schon noch wie fršher? Besser wšhr et
schon nur, wie jesaat: ich hann zo dunn.
O.K. Mann, mer will jo nit klaare. NŠ'm Ãhnz,Mann, et ess zo erdraare. Schad eijentlich, wat et
Tanja un ich uns sick'e paar Johr alles en de Hoor
jeschmiert hann! Oh, Mann, hŠtt ich bloà noch ensdie Chance, wenn du wšss, wie't Tanja mich ens
fasziniert hŠtt. Wer weiÃ, ahm Engk wšhr dat nit
passiert, hŠtte mir uns mieh fŸrnander intressiert.