Με αναστατώνεις, φωτιά μου βάζεις και μετά σε πιάνουν οι δισταγμοί
Μ’ έβαλες στην πρίζα και με βγάζεις την καλύτερη στιγμή.
Με αναστατώνεις, με ηλεκτρίζεις βάζεις στο μυαλό μου τον πειρασμό
κι όλα με τη μία τα γκρεμίζεις μεσ’ τον παραλογισμό.
Τι θες απ’ τη ζωή μου κάνε μια κίνηση
κέρασε τη ψυχή σου μία δυνατή συγκίνηση.
Πόση αγάπη αντέχεις μεσ’ την καρδιά σου,
πόσο με θέλεις που φτάνουν τα όρια σου,
πόσο αντέχεις να μ’ έχεις στην αγκαλιά σου,
φύγε κι εξαφανίσου ή κάνε με δική σου
Με αναστατώνεις και το γυρίζεις σε αναστολές και πανικούς
Πάνω μου το χέρι δεν αγγίζεις την καρδιά μου δεν ακούς