Aspova:
Bu semt benimle neyi alıp veremedi?
Bu kentin derdi ne?
Bu dert elimde değil takılmayayım dedim
Neden bu bok benimle?
Yeter dedim hala gidemedim bi yol
Beter ol dedin hala düşüyorum bi son yok
Erteliyorum erteliyorum
Kaçışıma yol yok
Düşüşüme dolu
Belki bir gören belki duyan olur
Umudu mezar denen o çukura doldur
Ölüm, yavaştan
Ya sonuna doğru ya baştan!
Lanet olsun gücüm yok
Lanet olsun bugün son
Allame:
Yeni güne uyan, yalnızlığına bağırsan biri seni duyar mı
Acaba bu durgun suya kaç taş düştü, sessizliğe düşkün
Yaşadığım hayat en müşkülü üstüm başım dağınık halim berduş
Tanıdığım insanlar kimliksiz sıradanlıktan hepsi mağdur
Kayıplara karış yerinden hep susunca üzerime düştü şehirler
Toprağın nabzı yavaş git diyor ihanet herkesi tuttu elinden
Son umudum çocukluğum gel parçalanmış bu ruha şekil ver
Parça parça zihnimde onlar hatıralar bu duruma çekimser
Salt insafına kaldık safını aldı bu kötülük
Zaten kötülük sardı dört bir yandan sancılar aktım
Dağınık fikrim ölü, kalbin nötr ıssızlık çölü
Üzerine ört insanlık sönüp, yeni kanlara ver zihnini bölüp
Parçala hiçleştiğin onu gömüp
Sanki bi kayıp ormanım bütün hafızalardan silinen
Bugün son günüm gücüm yok içimde beliren dürtünün tutsağıyım
Bize yapılan her neyse bütün bunlara sessiz kalmalıyız diyor şeytan
Ama son kez dirilip bütün gücümle bağırmalıyım