Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη
δωσ`της κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν`αρχινίσει.
Κι όταν ξεκίναγ`η γιαγιά να πει το παραμύθι
κάτι φτερούγιζε τρελά στα παιδικά μου στήθη
και στης ψυχής μου τη μεριά καθότανε μια κόρη
αγάπη ελεγ`η γιαγιά με του έρωτα το δόρυ.
Όλη μερούλα έκλωθε μια κόκκινη κλωστούλα
με της ανέμης το ρυθμό κεντούσε μια καρδούλα
μα ύπνος βαθύς ερχότανε στα βλέφαρά μου πάνω
και της ανέμης τον παλμό ένιωθα να τον χάνω.
Τότε χιλιάδες ξωτικά χάιδευαν τα μαλλιά μου
βροχή τ`αστέρια έπεφταν στην παιδική αγκαλιά μου
πήραν οι μέρες βράδιασαν κ`οι μήνες γίναν χρόνια
η ανέμη έγιν`άνεμος σαν της γιαγιάς τα λόγια.
Μα κάτι νύχτες σιωπηλές φωνάζουν τα όνειρά μου
κι ένα τραγούδι μαγικό βουίζει στην καρδιά μου.
Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη
δωσ`της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν`αρχινίσει.