Στα στενά της σοκάκια σάρκες πόσες πλεχτήκαν
και στο λάγνο του αγνώστου χάδι εξαγνιστήκαν...
Το σκοτάδι της δαγκώνει και μολύνει τις ψυχές
μα τη μέρα ο ήλιος καίει και επουλώνει τις πληγές.
Στα χιλιάδες της ξωκλήσσια οι εικόνες ραγίζουν
οι Άγιοι τα βράδια το σκάνε και πίνουν.
Ο Απόλλωνας στη Δήλο οίνο άφεσης κερνά
μα τον άρτο του πουλάει και χρεώνει τα διπλά.
Στη μικρή Βενετία βάλτωσαν οι θεοί
κι ο εωσφόρος συχνάζει στην Παραπορτιανή.
Στην Ελιά κάποιο βράδυ σε κρατούσα γυμνή
και δεν ερχόταν η αυγή γιατί ήσουν πιο όμορφη εσύ.
Η τιμή των αγγέλων στον Ορνό κινδυνεύει
μα ο Άη Σώστης να σώσει τη δική του παλεύει.
Κάθε νύχτα που περνάει τη βαραίνει πιο πολύ
κι ας πασχίζουν οι ανέμοι να ξεπλύνουν τη ντοπή.
Την καταδικάζουν στην πυρά οι ιδεολόγοι
των αστών οι διώκτες και οι ηθοκολόγοι
μα το δικό της το μυστήριο το γνωρίζουν μόνο αυτοί
που βουτούν στην αμαρτία κι αναδύονται αγνοί.