Τα μάτια που κοιτάς
έχουν στερέψει
απ’ του πόνου τη βροχή
Τα χέρια που ακουμπάς
δεν έχουν δύναμη
για κάτι παραπάνω
Τα χείλη που φιλάς
έχουν ακόμη κάποια ανοιχτή πληγή
τί να σου κάνω
τί να σου κάνω
Να `ξερα τι θες και συ
τώρα απο μένα
έχω μια καρδιά μισή
και φτερά σπασμένα
να ξερες τι μου ζητάς
τώρα μ’ ένα χάδι
σβήσε μου ξανά το φως
έχω συνηθίσει μοναχός
μεσ’ στο σκοτάδι
Τα όνειρα κι αυτά
έχω πια μάθει
να τα σβήνω το πρωί
νομίζεις πως εγώ
δε θα `θελα τον έρωτα να ζήσω
μα η καρδιά που ακούς φοβάται
σε φοβάται η τρελή
και κάνει πίσω
και κάνει πίσω
Να `ξερα τι θες και συ
τώρα απο μένα
έχω μια καρδιά μισή
και φτερά σπασμένα
να ξερες τι μου ζητάς
τώρα μ’ ένα χάδι
σβήσε μου ξανά το φως
έχω συνηθίσει μοναχός
μεσ’ στο σκοτάδι