Θέλω να άλλαζε η ζωή μαγικά
ξανά να γινόμουνα το παιδί που υπήρξα παλιά
που δε σε φοβόμουνα.
Εγώ πια σημαδεύω καλά μα εσύ δεν σκοτώνεσαι
θα ρίξω στην δική μου καρδιά εκεί που όλο χώνεσαι,
αφού δε σκοτώνεσαι.
Για μένα μοιάζει να ‘ναι η αγάπη
ένα ποτάμι που γλιστράει από πάνω μου,
στα δάχτυλα μου μια κλωστή
που έχει χρόνια διαλυθεί με μια απουσία
στο κάθε πλάνο μου.
Ο καιρός είναι καιρός, θα προσπεράσει
η μοναξιά μου από το ταβάνι ως το πάτωμα
δεν είσαι μπόρα να περάσει,
δεν είσαι θύελλα να κοπάσει,
είσαι το λάθος που αγάπησα παράτολμα.
Θέλω να άλλαζε η ζωή μαγικά
ξανά να γινόμουνα το παιδί που υπήρξα παλιά
που δε σε φοβόμουνα.
Εγώ πια σημαδεύω καλά μα εσύ δεν σκοτώνεσαι
θα ρίξω στην δική μου καρδιά εκεί που όλο χώνεσαι,
αφού δε σκοτώνεσαι.
Για μένα είναι ένα αγκάθι η αγάπη
μέσα στις μνήμης τα λουλούδια που σου άπλωσα
κάποτε ήμουνα αλλιώς,
έπεφτα με όνειρα στο φως
και δεν φοβόμουνα κανένα μα μεγάλωσα.
Ο καιρός είναι καιρός, θα προσπεράσει
η μοναξιά μου από το ταβάνι ως το πάτωμα,
δεν είσαι μπόρα να περάσει,
δεν είσαι θύελλα να κοπάσει,
είσαι το λάθος που αγάπησα παράτολμα.
Θέλω να άλλαζε η ζωή μαγικά
ξανά να γινόμουνα το παιδί που υπήρξα παλιά
που δε σε φοβόμουνα.
Εγώ πια σημαδεύω καλά μα εσύ δεν σκοτώνεσαι
θα ρίξω στην δική μου καρδιά εκεί που όλο χώνεσαι,
αφού δε σκοτώνεσαι.