Τα μάτια καρφωμένα στο ταβάνι
απ’ τα μεσάνυχτα, και πάει έξι.
Ο ύπνος το χατίρι δε μου κάνει
κι η λογική μου έχει στερέψει.
Και σε ρωτάω αν μ’ αγαπάς
κι εσύ κουβέντα αλλάζεις.
Και σε ρωτάω αν μ’ αγαπάς
κι αλλού κοιτάς.
Και σε ρωτάω αν μ’ αγαπάς,
γελάς και με τρομάζεις
γιατί βαθιά μου νιώθω
πως δε μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς.
Παιχνίδια παίζει απόψε η αγρύπνια,
πάλι με κύκλωσε η αγωνία.
Τα σκέφτηκα, τα μέτρησα και τα ήπια,
άκρη δεν βρίσκω πια καμία.
Και σε ρωτάω αν μ’ αγαπάς
κι εσύ κουβέντα αλλάζεις.
Και σε ρωτάω αν μ’ αγαπάς
κι αλλού κοιτάς.
Και σε ρωτάω αν μ’ αγαπάς,
γελάς και με τρομάζεις
γιατί βαθιά μου νιώθω
πως δε μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς.