Όταν τη δείτε να περνάει από δίπλα σας
Μ’ αυτή την αύρα ενός αιθέριου ξωτικού
Και όλα γύρω της φωτίζονται από μέσα
Και ψιθυρίζουνε εξαίσια χαϊκού
Κι όταν ακούτε τη φωνή της να κυλάει
Πάνω στα έπιπλα στα κρύσταλλα παντού
Με ωσμωρικά φυτά γεμίζει το δωμάτιο
Και τη σιωπή του απύθμενου ουρανού
Κλείνω τα μάτια μου και πάντα είναι εδώ
Κι όταν τη δείτε να γελάει σε κάποιον δίπλα της
Κι εκείνος πλούσιος να δοξάζει τη ζωή
Και ό,τι λένε οι δυο τους είναι ανείπωτο
Και δεν τους νοιάζει αν είναι νύχτα ή πρωί
Κι όταν τη δείτε και σκεφτείτε σαν κατίνες
"Α! Βρήκε άλλον θα πάω να του το πω"
Κι όταν τη δείτε κάπου μόνη της να τρέμει
Για ένα ακόμη προδομένο μυστικό