Τόσα στραπάτσα έχεις περάσει,
( Μπάμπη, Μπάμπη )
και οι γυναίκες σ’ έχουν γεράσει,
( Μπάμπη, Μπάμπη )
τώρα σου κάνουν προξενιές
μα παν’ χαμένες οι πενιές
γιατί έχεις μαύρο παρελθόν
και δε σε σώζει το παρόν.
Φίλο ποτέ δε στεριώνεις κοντά σου,
( Μπάμπη, Μπάμπη )
μονά και ζυγά τα γυρεύεις δικά σου,
( Μπάμπη, Μπάμπη )
μα γρήγορα θα ξαφνιαστείς
όταν μονάχος θα βρεθείς,
στην εξορία του Αδάμ
βρε ψεύτικέ μου Δον Ζουάν.