Μέρα τη μέρα όλο και λιγότερο
κάτι καινούριο βρίσκουμε να πούμε.
Μέρα τη μέρα όλο περισσότερο
βρισκόμαστε σε ό,τι διαφωνούμε.
Είναι ζωή αυτή που ζούμε;
Φτάνει ως εδώ, τι άλλο να πω
μπερδεύτικα, σου λέω, κι εγώ.
Φτάνει ως εδώ, τι άλλο να πω,
δεν ξέρω , αλήθεια, τι να πω.
Φτάνει ως εδώ, τι άλλο να πω.
Δωσ’ μου μια ακρούλα να πιαστώ,
κάτι μικρό να ονειρευτώ.
Με ψέματα, τα ψέματα δικάζουνε
κι όλο αναβολές κι όλο θα δούμε.
Θέλει η φωτιά, φωτιά, διστάζουμε
στα μάτια μια φορά να κοιταχτούμε,
να πούμε, τέλος κι ας καούμε.