Στην αποθήκη
Είναι το κουτί με τα αστέρια
Στην αποθήκη και το δέντρο
Σε κομμάτια βιδωτό
Στην αποθήκη και το καλοκαίρι
Λίγο τσιμέντο σε σακούλα πλαστική
Που πέτρωσε απ' την υγρασία
Και φτιάχτηκε από μόνο του
Ένας λόφος
Στην αποθήκη είναι η κιβωτός
Του Νώε νοερού μας ταξιδιού
Το τι πιστεύαμε πως ήτανε κατά καιρούς
Ο εαυτός
Οι συγγενείς και οι γονείς
Τις ώρες τις ανάμεσα
Στους σταθερούς κατακλυσμούς
Στιγμές φωνές ματιές
Καρδιές που σώθηκαν
Φορές, φορές
Κατακλυσμένες
Και κλειστές