Μια ιστορία θα σου πω
για έναν κύριο χοντρό
που χειριζόταν το μυαλό
μόνο για το λογαριασμό.
Για έναν άνθρωπο κενό
που είχε ύφος σοβαρό
χωρίς να χάσει ένα λεπτό
για να χαμογελάσει.
Κανείς δεν είχε επαφή
με την δική του την ψυχή
και έκανε τον σπουδαίο
με ύφος λυσσαλέο.
Το χρήμα είχε σαν θεό
την καλοσύνη για εχθρό
και τ’ άρωμα το πιο λεπτό
περιφρονούσε απ’ τον ανθό.
Μα ένα βράδυ βροχερό
βυθίστηκε στον πανικό
και έχασε το λογικό
σαν είδε στον καθρέφτη
άνθρωπο ξένο και εχθρικό
με βλέμμα άγριο και τρελό
γελώντας να του γνέφει.